MuseumBrasserie in Brussel

Op deze 14e mei, de dag na Hemelvaart, dus alle mannen waren vrij van hun activiteiten, vertrokken echtgenoot en ik tijdig richting Brussel. De jongens ‘hadden geen zin’. Wij wilden het Magritte Museum bezoeken, ergens prettig lunchen, boodschappen doen bij een Delhaize, want we hadden weer wat spul nodig wat ik in Nederland moeizaam kan krijgen en dan ‘s avonds thuis weer met de zonen eten.
De reis verliep voorspoedig, het parkeren ook en de een dag van tevoren bestelde en geprinte kaartjes voor het Museum werkten, dus in een vloek en een zucht stonden we binnen. Duister was het er, jammer is dat toch, en druk, ook heel jammer. Veel rennende kinderen ook, ergerlijk.De collectie is uitgebreid en best interessant om te zien. Het is leuk zoveel van Magritte bij elkaar te kunnen bekijken.

De lunch had me de nodige hoofdbrekens bezorgd. Wilde ik bij Bruneau, wilde ik naar Bon-Bon, wilde ik een Bib, tja, wat wilde ik eigenlijk. Mijn oog viel al surfend op de Brasserie van het Museum voor Schone Kunsten (dat zit zo ongeveer vast aan het Magritte Museum), met een leuke kaart en een mooi uitzicht op het Koningsplein, dus die moest het worden. Het reserveren, inclusief een mooie ronde tafel voor ons, verliep ook soepel de dag ervoor, dus keurig tegen 13.00 bestegen we de trappen. De ontvangst vond ik wel geestig. Er stond een pijltje richting een deur, maar als je die deur opendeed liep je in een dik groen pluche gordijn. Na dat gordijn moest ik oppassen dat ik de wijnkast niet omver liep, dus ik vroeg me af of dit wel de juiste ingang was. Maar dat was hij wel. We werden naar onze tafel begeleidt, de jassen werden niet aangenomen helaas en we namen plaats in de prettige zeteltjes. De ruimte is mooi hoog, met her en der wat kunst, uitbundige verlichting en min of meer opgedeeld in compartimenten waardoor een intieme sfeer ontstaat.
Een aperitiefje wilden we wel, voor echtgenoot een Prosecco en voor mij een Cava en de kaarten werden ons overhandigd. Op tafel stond al een kaartje met de lunchmenu’s (19,75 voor twee gangen)van de afgelopen week, voor deze vrijdag dacht men aan een stukje halfgaar gemarineerde zalm met citrusvruchten en taboulé en een filet van wilde koolvis met rivierkreeften, mousseline en gekonfijte pepers en hoewel ons het hoofdgerecht wel trok besloten we toch niet het lunchmenu te nemen.
De kaart kent verder een gedeelte met seizoensgerechten, deze week uiteraard asperges, met tartaar, een menu van Belgische bodem (36,00) en een menu Magritte (30,00). A la carte is ook mogelijk en daaruit kozen wij.

Brood en Beurre d’Isigny kwam op tafel, zo ook een fles water. De wijnkaart is hier ook al leuk en wat mij betreft zeer redelijk geprijsd. Gezien de verdere activiteiten in de middag kozen we voor een frisse wijn, een Grüner Veltliner, Wolfsgraben Sepp Moser Kremstal, Wachau, Oostenrijk en die was precies zoals ik hem ken: fris, stuivend, appelig, dus een redelijk ideale lunchwijn.

Echtgenoot had als voorgerecht de huisgemaakte garnaalkroketten met gefruite peterselie, Vlaamser kan al wel bijna niet (17.00) en hij was tevreden met zijn mooie dikke kroketjes. Ikzelf had gekozen voor de fricassée van Sint-Jakobsvruchten met ravioles uit Royan, schuimpje van schaaldieren (24,00). En ook ik was dik tevreden met mijn flink gevulde bord (maar liefst 4 coquilles), die omgeven waren door een soort bisque van schaaldieren en waarin ik ook nog de piepkleine ravioles aantrof. Erg lekker en erg leuk.
Ook bij de hoofdgerechten waren we niet eensgezind. Echtgenoot had de Bouchée à la Reine, bladerdeeg met kip, kalfszwezerik, champignons (23,00) en kreeg als eerste een driehoekje bladerdeeg geserveerd. Ernaast een pannetje met de ragout waarin hij veel stukjes kip, zwezerik en paddestoelen aantrof en ook nog eens een grote frietzak in een standaard vol met uitstekende frieten. Dik tevreden was hij dus. Zout en peper stond op tafel, dus het geheel iets meer op smaak brengen kon hij zelf doen.
Ik had de rog gedetecteerd op de kaart en die wilde ik dus graag. Rogvleugel met kappertjes (23.00). Twee gigantische stukken rog trof ik aan, met een heerlijke saus van kappertjes en eronder nog een hoopje aardappelpuree, die ook al lekker was. Gesmuld heb ik!

Gezien de grootte van de porties lieten we het hierbij, we sloten af met een espresso en wandelden richting de auto om boodschappen te gaan doen in de Delhaize bij Kontich. Een genoeglijk dagje uit zo samen.

De Gieser Wildeman in Noordeloos

Op deze dinsdagavond reden we met gezwinde spoed, via de pont bij Schoonhoven, naar Noordeloos. Ons doel was de Gieser Wildeman. Wij waren deze avond uitgenodigd voor een dinertje met vier daar. Voor echtgenoot was het de eerste keer dat hij er zou eten, ik was er al eens geweest voor een lunch.
Na het parkeren op eigen terrein merkte echtgenoot op dat helemaal niets hem meer deed denken aan De Boterhoeve, die hier vroeger zat. Nu was dat ook wel heel lang geleden natuurlijk. De entree is ruim, de ontvangst was vriendelijk en we werden naar onze tafelgenoten, die al aanwezig waren, gebracht. Een vriendelijke kennismaking, een fijne klik en we begonnen met een glaasje champagne, wel zo feestelijk tenslotte.
De inrichting is nog zoals hij was: leisteen, grijs, bruin, sansevieria’s in grote potten en een deel met een verlaagd plafond, waar ik niet veel van begrijp, maar waar vast een reden achterzit. Het personeel is kundig en lichtjes eigenwijs, soms wat mij betreft iets te eigenwijs, we zijn tenslotte wel de gasten.
Boter, zout en peper stond al op tafel en bij het voorgerecht kwamen er ook broodjes. Maar zover waren we nog niet, we dronken eerst op ons gemak de champagne, een Raoul Collet ‘Grand Réserve, uit. Erbij wat kaaskoekjes met een pipetje waarin een mandarijnenmousse zat. Een leuke combinatie, het zeer hartige kaaskoekje met de zoetigheid van de mandarijntjes.
De kaart werd ons overhandigd. Ik was erg nieuwsgierig naar de kaart, want die staat helaas niet on line, dus van enige voorpret was niet veel sprake geweest. 6 Voorgerechten kent men hier, 7 hoofdgerechten en 5 desserts en dan nog een grand Gieser Wildeman dessert. Ook menu’s natuurlijk. Driegangen voor 49,50, 4 voor 63.50 en 5 voor 75.00. Wijnarrangementen zijn ook mogelijk à 8.50 per glas.
Het viergangenmenu van deze avond werd ons uitgelegd en dat klonk zo aanlokkelijk dat we dat allevier graag wilden.
Onze gastheer wilde geen wijnarrangement, wat ik heel verstandig vind als je nog moet rijden en bekeek het uitgebreide wijnboek. Ik heb er zelf ook even een blik in geworpen en vond de wijnen, die uiteraard mooi waren, helaas flink aan de prijs, dat kan vriendelijker.
Nadat we onze keus hadden gemaakt, verscheen er een amuse. Een velouté met Noorse konings krab & Boeuf saché (spelling restaurant, zoals altijd). Een mooi romig soepje met flink wat koningskrab en een mooie krul gedroogd vlees (wellicht het zo lekkere Zwitserse Viande des Grisons). Verder nog wat kruidjes en wat friséesla en we vonden het een mooi begin.
De eerste wijn was een Italiaanse, een Sauvignon Blanc, St. Michael Eppan ‘Sanct Valentin’, 2007 en die was lekker. Een mooie diepe, stuivende geur steeg op uit het glas en hij was een perfecte begeleider bij het voorgerecht, gerookte zalm met witte asperges, komkommer en kaviaardressing. Dit voorgerecht zag er prachtig uit. Vier in hoogte wisselende torentjes van perfect gegaarde asperge, omwikkeld met boterzachte gerookte zalm en gegarneerd met allerlei soorten viseitjes, waaronder ook wat kaviaar troffen we aan. Ook nog een romig sausje ertussen en erop, wat groene kruidenolie en iets van een groentje en het plaatje is compleet. Een mooi, verfijnd gerecht, perfect uitgevoerd.
Het tweede gerecht liet onze gastheer begeleiden door een Bourgogne Aligoté, J.M. Boillot, 2004 en dat was een echt fijne Bourgogne. Mooi diep, mooie reuk en een fijne diepe afdronk. Hij paste perfect bij het tussengerecht, op de huidgebakken zeebaars met inktvis, Hollandse kokkel, paksoi en crème van spitskool. Precies dat troffen we ook op het bord aan. Een uitstekend (wel wat klein) stukje zeebaars met erop een Hollandse kokkel (de mijne was lichttaai helaas), ernaast links de crème van spitskool en rechts de paksoi en een torentje van inktvis. Wederom een verfijnd gerechtje.
De rode wijn, een Gigondas, Domaine les Pallières, 2000, was bijzonder mooi vond ik. Prachtig van reuk en mooi vol van smaak en dus een perfecte begeleiding bij het hoofdgerecht,
MRIJ ossenhaas met krokante kalfssukade, sjalottensaus en seizoengroenten. Twee uitstekende stukken ossenhaas troffen we aan, omgeven door een mooie diepe saus, waarin de sjalotten duidelijk aanwezig waren. Het vlees werd omgeven door fijne seizoensgroentjes en links lag nog een stukje mooi krokante sukade van het kalf. Heerlijk was het. En wederom mooi uitgevoerd.
Ons werd kaas aangeboden en dat sloegen we natuurlijk niet af. De gastvrouw is geen kaasliefhebster en tot haar verrassing - en de onze - kreeg zij een heel leuk dessertje op het moment dat wij onze kaasbordjes kregen. Ik ben vergeten wat het precies was, maar ze was in ieder geval diep tevreden. Wij ook. Vier mooie stukjes kaas kregen we: Pont l’Évêque, Münster, Bleu d’Auvergne en Roquefort. Leuke bijgerechtjes ook, gedroogde abrikoosjes, nootjes en wat brood. Wederom tevredenheid aan tafel.
Het dessert van deze avond was een plaatje! Frambozen, gecombineerd met rode (gepofte) paprika, mokka en vanilleparfait. De vanilleparfait, die al geweldig was, was gelardeerd met puntjes mousse van frambozen en gepofte paprika, wat ontzettend lekker was. Erop mokkarondjes en een koekje. Ernaast een vanillemousse met erop een gelei van framboos en paprika en een stukje witte chocolade en daarnaast een soort rolletje van frambozengelei en paprika, gevuld met framboosjes. Op het bord nog een veeg chocolade, die je niet kon eten natuurlijk. Niet lang geleden zag ik een jurylid van Masterchef opmerken dat je nooit een veeg chocolade op het bord moet doen, omdat er niets zo frustrerend is als chocolade zien, maar niet kunnen eten, dus ik moest er om grinniken. Maar zonder grappen: dit was een erg mooi dessert. Heerlijk fris natuurlijk ook met de framboosjes. Een fijne afsluiter.

We sloten de maaltijd af met wat espresso en koffie, waarbij we wat snoeperijtjes en een kopje met een cappuccinomousse kregen.
Het afscheid was hartelijk en we kijken terug op een zeer genoeglijke avond in fijn gezelschap. De keuken is hier degelijk en dus in orde.