Ikzelf werd door mijn echtgenoot afgezet bij het Polmans huis, de anderen kwamen per trein. Uit Antwerpen, uit Veendam met een tussenstop in Den Helder en nog van andere plaatsen in Nederland.
Ik stapte binnen op het moment dat de deuren van het restaurant ontsloten werden en de vriendelijke ober vroeg of ik niet even plaats wilde nemen in de bar van het restaurant. Nou, dat wilde ik best.
Een vriendelijke ruimte met een ruime leestafel, een bar en diverse nissen waar je als groepje gezellig kunt zitten. Er was nu alleen helemaal niemand. Dat kwam waarschijnlijk door het vroege tijdstip - 12.00 -, maar ook omdat het buiten stralend weer was en de terrassen al uitpuilden.
Al snel kwam de eerste dame binnen en het weerzien was hartelijk. Ondanks dat er een vertraging van een half uur gemeld was kwamen al snel daarna de andere dames en 1 heer binnen, die elkaar al op het station getroffen hadden.
We borrelden wat aan de leestafel, waar de gesprekken al snel geanimeerd waren. Wat wil je ook als je bijna elke dag wel contact hebt op een forum? Dan praat je gewoon door, nu alleen in het echt. Hoewel ik het altijd wel spannend blijf vinden, dat dan weer wel.
We kregen de menukaart. Eerst de lunchkaart, maar dat wilden we niet. Dat was bij de reservering ook aangegeven, dus we kregen de drie keuzemenu’s, waarmee we naar hartelust konden wisselen. Het duurde niet lang of iedereen had zijn en haar keus gemaakt en na niet al te lange tijd werden we aan tafel genood.
Overigens dronk ik de witte huiswijn, waarbij er keus uit drie was. Een sauvignon, een chardonnay en een wijn uit de Herault, gemaakt van grenache, colombard en sauvignon en die laatste dronk ik. Ik zie tot mijn verbazing op de rekening dat er halverwege - want we bleven gewoon glazen doordrinken - geswitcht is voor een deel naar glazen Saint Véran.
Bruisend water kwam, een karaf plat water, een mandje brood met boter en de voorgerechten kwamen.
Drie van ons hadden gekozen voor de terrine de poisson; visterrine met gekonfijte tomaten, verse Hollandse garnaaltjes, remouladesaus en salade van Franse radijsjes en zij waren tevreden. Het zag er ook leuk uit.
De andere vier waren even eensgezind, want zij hadden de paté de volaille; grove boerenpaté van gevogelte en foie gras met marmelade van rabarber, brioche en salade van jonge groenten.
Een mooie plak terrine lag op het bord, de foie gras zal er ongetwijfeld in verwerkt zijn geweest, maar is me niet opgevallen. De marmelade van rabarber was vandaag van meloen en de brioche is denk ik in de keuken blijven liggen. Wat niet wegneemt dat het lekker was.
Ook bij de hoofdgerechten waren we redelijk eensgezind.
Wederom drie van ons kozen voor de kalfsentrecote met rode ui confit, groene asperge en aardappelgratin, jus van dragon.
Een mooi stuk entrecote vonden zij, met flink wat confit van rode ui en alle andere genoemde ingrediënten. De gratin was wat flauw, maar een beetje zout verhielp dat euvel. Verder weer tevreden gezichten.
De vier anderen wilden graag de koningsvis. Ik riep bij het bestellen enthousiast dat het vast St. Pierre zou zijn (zonnevis), maar dat was dus niet zo. Het was een voor mij onbekende vis.
Opgediend met riso venere, artisjok, gekonfijte citroen en wilde spinazie, geserveerd met een jus van Taggiasche olijf.
Om eerlijk te zijn: we kregen een uiterst onaantrekkelijk bord. Allemaal donkere sombere kleuren.
Veel riso venere. Zwarte wilde rijst dus. Vuilgroene crème van artisjok, lichtbruine jus van de olijfjes, donkergroene wilde spinazie waar weinig mee was gedaan met erop wat vuilgele reepjes gekonfijte citroen. En op dat alles een bruinig, niet krokant uitziend stuk vis. Nu viel de huid van de vis mee, ook hier hielpen enige zoutkorrels om het geheel wat beter op smaak te krijgen. Een niet onaardig gerecht overigens, maar aan de presentatie kan wel wat verbeterd worden.
Omdat het forum waar we met zijn allen dagelijks wel wat kletsen voornamelijk culinair getint is, zijn we natuurlijk zeurneusjes, dus alle gerechten werden wel eventjes doorgenomen.
Bij het dessert was er slechts één dissident. Zij koos voor de tarte au chocolat. Chocoladetruffeltaart met macarons en frambozensorbet. Nu is zij gelukkig de kleinste eter van het gezelschap, dus iedereen kreeg een hapje te proeven. Lekker!
Alle anderen wilden graag de fraises au basilic en kregen een mooi bord met veel stukjes voorjaarsaardbeitjes op crème patisserie, amandelcrunch en basilicumsorbet en we vonden het allemaal erg lekker. Heerlijk fris en niet te zwaar.
Het restaurant overigens is mooi ruim opgezet. Een houten vloer, hoge wanden, hoge plafonds met redelijk authentieke details, hoewel we erg gelachen hebben om de LEDlamp in de fresco en qua akoestiek denk ik wel in orde, hoewel ik daar niet echt over kan oordelen, omdat er zo weinig gasten waren vanwege het mooie weer.
We sloten af met koffie en dergelijke, waarbij nog wat koekjes kwamen. Het babbelen ging voort, het had helaas geen zin om met zijn zevenen een plekje op een terras te gaan veroveren, die kans was eigenlijk gewoon 0.
Samenvattend was het een heel gezellige bijeenkomst, zeker voor herhaling vatbaar en het Polmans Huis was een fijne lokatie met leuk eten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten